Od specijalnog izveštača 
U CRKVI Sveta nedelja u Sofiji prošle noći održano je bdenije, a juče ujutro služena je Sveta arhijerejska liturgija u čast srpskog kralja Milutina. Velikom crkvom, smeštenoj u najstrožem delu bugarske prestonice, prepunoj naroda, odjekivala je pesma **Sveti bogovečni kralje Stefane, moli Boga za nas**, a okupljenom narodu obratio se jedan od arhijereja Bugarske crkve govorom o svetom kralju Milutinu i njegovim zaslugama za pravoslavlje.
Slika je ista gotovo svakog 29, odnosno 30. oktobra od 1460. godine, kada su mošti jednog od najvećih srpskih vladara svih vremena, po njegovom amanetu ostavljenom za života, iz Trepče prenete u glavni grad Bugarske. Sveštenici, uz najveće poštovanje te noći iznose njegove mošti iz kovčega koji se nalazi u ovoj crkvi i unose ih u oltar, gde se održava bdenije. Mošti se tom prilikom preoblače, a belo platno na kojem su ležale protekle godine seče se na sitne komade i deli narodu za zdravlje i isceljenje bolesnih.
- Bugarska crkva i sav verujući narod izuzetno poštuju srpskog kralja Milutina - rekao nam je otac Konstantin iz crkve Sveta nedelja u Sofiji. - Veruje se da su njegove mošti, u pravom smislu reči, svete. Uostalom vidite da on, iako bez glave, deluje kao da je živ. Sve je očuvano, a to se ne bi moglo dogoditi da se ne radi o svecu.
Kralj Milutin, čije je puno ime Stefan Uroš Drugi Milutin, preminuo je 29. oktobra 1321. godine u svom dvorcu Nerodimlje na Kosovu. Sahranjen je u svojoj najznačajnijoj zadužbini - manastiru Banjska. Oko 1389. godine zbog nepovoljnih političkih prilika njegove mošti su iz Banjske prenete u Trepču, a odatle u Sofiju, gde se i danas nalaze.
Crkva Sveta nedelja u kojoj se nalaze mošti srpskog kralja Milutina jedna je od najlepših u Bugarskoj. Nije poznato kada je ova crkva sagrađena, a prvi pomen o njoj zabeležen je 1578. godine. Tokom osmanlijske vlasti crkva je više puta rušena i obnavljana, da bi za vreme velikog požara, 1863. godine izgorela do temelja. Carigrad je tada dozvolio da se na istom mestu podigne hram koji je po relikviji, moštima Milutina, dobio novo ime - crkva svetog Kralja. Za vreme venčanja jednog člana carske porodice, 16. aprila 1925. godine crkva je gotovo do temelja razorena eksplozijom koju su podmetnuli bugarski komunisti, a kada je 1935. godine obnovljena, vraćeno joj je ime Sveta nedelja.
Tako su mošti srpskog kralja, koji je preživeo buran ovozemaljski život, na dramatičan način preživele požare i razaranja i ostale kao svetinja do današnjih dana. A o tome koliko Bugari poštuju svetog kralja Milutina najbolje govori činjenica da su njegove mošti, bez glave i desne ruke, smeštene u prelepom izrezbarenom i oslikanom ćivotu desno od ikonostasa. Preko moštiju, tokom cele godine, vernici polažu paketiće sa ispisanim imenima koje, posredstvom svetog Kralja namenjuju svojim mrtvima.
- Srpski patrijarh Pavle je pre nekoliko godina doneo svečanu odoru za kralja Milutina i ona se sada nalazi preko njegovih moštiju - rekao nam je otac Konstantin, dodavši da je ova crkva mesto, koje obavezno posećuju i mnogobrojni Srbi.

ZADUŽBINE
KRALJ Milutin bio je najveći srpski zadužbinar. Podigao je i obnovio, čak, 42 crkve, što je više nego svi Nemanjići zajedno. Gradio je crkve ne samo u Srbiji, već i u mnogim drugim zemljama.

ŽENE
ŽIVOT kralja Milutina bio je ispunjen mnogim zagonetnim događajima. Stvorio je državu moćniju od one cara Dušana, ali je državničke poslove preplitao sa rešavanjem ličnih i životnih pitanja i to uvek uspešno, na ličnu korist i korist sve snažnije Srbije. Pred njim su drhtali vlastodršci od Rima do Carigrada, nudeći mu za žene svoje sestre i kćeri radi političkih savezništava.
Iako se njegovi biografi ne slažu u broju žena i dece koje je imao, ipak se zna da su za kralja Milutina bile udate: Srpkinja Jelena, vizantijska princeza Tesalka, Mađarica Jelisaveta, koja mu je bila prija i koju je oteo iz manastira, bugarska princeza Ana i vizantijska princeza Simonida o čijoj lepoti je pisao Milan Rakić, a postoje i aluzije na vezu Milutina sa Simonidinom majkom, caricom Irinom Jolantom.